آئین مستان

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

چه زیان ترا که من هم برسم به آرزویی

همه موسم تفرج به چمن روند وصحرا

 تو قدم به چشم من نه بنشین کنار جویی

بشکست اگر دل من به فدای چشم مستت

 سر خم می سلامت شکند اگر سبویی

قرار دل، ز فراقت دگر قرار ندارم

به انتظار قسم، تاب انتظار ندارم

به احتظار مبدل شد انتظار ظهورت

اجل رسیده دگر تاب احتظار ندارم

اگر بهار شود چار فصل سال برایم

خدا گواست که بی روی تو بهار ندارم

به سلطنت ندهم رتبه ی گدایی را

که در زمین و زمان جز تو شهریار ندارم

نه مانده تاب فراق و نه هست طاقت صبرم

چگونه صبر کنم، دیگر اختیار ندارم

سفره دل باز کنم در بر خیل محرمان

عقده گشایم از دلُ بگویم از درد نهان

مست رخ یار منم عاشق بیمار منم

به آرزوی وصل او سربدهم با رفقا

حجر رخ یار مرا خون جگر زار نمود

خواهم اگر صبر کنم به لب رسد طاقت جان

سینه کنم چاک ز غم ناله و فریاد کنم

شاید از این ره نظرش جلب نمایم به عیان

پیر زمین گیر شدم لیک ندیم رخ او

وای که من منتظر شدم روز شب

جور جفایش نگرم یا نگرم لطف عطای او

هر چه که خواهد به سرم آورد جام جهان

دلبر من غم دل مرا دواء نمی کند

خون دل از چشم سرم به گونه ام گشته روان

سوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا

تا نکشته است مرا طعنه اغیار بیا

من همه عمر تو را جستم و نایافته ام

تو عنایت کن و یک لحظه به دیدار بیا

من که از کوی طبیبم نگرفتم خبری

تو که دانی چه گذشته است به بیمار بیا

شکسته شد دلم از دست روزگار ، آقا

به خشکسالی دنیای ما ببار، آقا

بیا قدم به روی چشم های من بگذار

بیا که با تو، زمستان شود بهار، آقا

بدون دیدن روی تو زندگی کردن

گرفته از دل بی تاب من قرار، آقا

 بیا که کعبه برای تو سخت دلتنگ است

بیا که منتظرت مانده ذوالفقار، آقا

آقا آقا آقا عیبی نداره بشین همه با هم یک ساعت اقا صدا کنیم آقا آقا آقا؛ هرکی دلش برا امام زمانش تنگ شده بگه آقا آقا آقا

همیشه حال مرا بغض و گریه می پرسد

شده است قصه ی دل بی تو گریه دار، آقا

 همیشه ارزش هر چیز علتی دارد

گرفته عاشق تو از تو اعتبار، آقا

 خوشا به حال کسی که کنار تو باشد

خوشا به حال آن علی بن مهزیار، آقا

السلام یا عشق فاطمه

یک کاری بکن اشک من کمه

من با رفقام گریه میکنم

تا اینکه صدا ها گم بشه تو همهمه

السلام یا عشق با وفا

امشبُ یه بار بین ما بیا

من نوکرتم جانِ مادرت

من هیچی بخاطر دل اینا بیا

اومدم با تو امشب بشینم

تو ،تو آسمون من رو زمینم

از زخم زبون جون به لب شدم

کاشکی تو رو یه لحظه تو رویا ببینم

از حال دلت من با خبرم

اینجا هم نیام پس کجا برم

تو خسته شدی از دست کارام

ای روم سیاه خاک عالم به سرم

من قافل تو بی قافله ای

تنهایی ولی پر مشغله ای

تحویلم نگیر عیبی نداره

امشب می دونم که خیلی بی حوصله ای